Yer Bitez Bodrum. Günlerden Pazartesi, sabahın körü. En yakın arkadaşlarımdan birini resmen yaka paça sürükleyerek Bitez'e, sörf okuluna getirmişim. 40'ından sonra sörf'e başlayacağım. Suç ortağı olarak da Nilay'ın aklına girmişim. Lakin gidiyoruz kapı duvar. Randevu gününü yanlış kaydetmişim. Kös kös geri dönecek değiliz ya başlıyoruz Bitez'de dolaşmaya. Birden karşımıza bir yelken okulu çıkıyor tam da o gün 2 haftalık bir kamp başlıyor. Bizim cocuklar gelmek ister mi istemez mi derken başlıyoruz rüşvetleri dağıtmaya. Bak çocuğum yelkene yazılırsan sana Minecraft oyunu için elmas alacağım, yelken yaparsan sana çift harçlık veririm, yelken yap babanın gözüne gir vb. Bir tek Nilay'ın 6 yaşındaki kızı rüşvetsiz ben bu işi yapacağım diyor. Onun derdi de abiyi geçmek, optimist değil aslında. Derken benim oğlanın sınıf arkadaşı Kaan da kaydoluyor. Onun da amacı Berk ile birlikte olmak. Annelerin dışında hiçbir çocuğun umrunda değil aslında yelken. Hoca bunları nasıl adam edecek diye kara kara düşünerek eve geri dönüyoruz.
Uv korumalı tişörtlerin gizli gücü
Çocuklara bebekken giydirirdim bu likralı tişörtleri onları güneşten korumak için. Deniz kenarında oynarken ıslanır bir türlü de kurumaz gıcık ederdi beni. Yelken hocası şart koştu bu tişörtlerden giyilecek diye. Sağolsun Kaan'ın annesi Ayşen de en havalısından almış hepimize. Çocuklar üzerinde sihirli bal kabağı etkisi yaptı resmen bu tişörtler. Giyer giymez kendilerini yelken yarışçısı sandılar. Ve derken ilk ders geldi çattı. Hepsi havalı havalı dolaşıyorlar ortalıkta. Habire aynanın karşısına geçip, süzüyorlar kendilerini. Kafa yine yelkende değil, en havalı tişört hangisinde onu düşünüyorlar. Derken hoca hepsini toparlıyor. Karada teknenin içine bindirip tek tek anlatmaya başlıyor. Bu dümen, bu bumba, bu bilmem ne... Sonra eğitim botuna biniyorlar. Yüzler gülüyor. Sevecekler mi ne?
Yaşasın batık tekneler
2. gün gerçekten heyecanlılar. Bir tekneyi batırıp suda düzeltmeye çalışacaklar. Hepsi teker teker suya dalıp teknenin altındaki hava boşluğuna girecek. Onlar da macera heyecanı, ben de klostrofobik korku. O ceviz kabuğunun içinde ya nefes alamazlarsa, ya sudan çıkamazlarsa... Maceraperest ruhum çocuklar söz konusu olunca uçup gidiyor. Endişe sarıyor heryerimi. Karada oturmuş kalan dakikaları sayarken çocuklar zafer edasıyla geliyor. Berk "Anne bir an boğulacağımı sandım ama aslında bebek işiymiş" diyor. Boğulmak mı?!? Allahım ben ne yaptım? Karalar bağlamışken Berk müthiş bir heyecanla hepimizden önce uyanıyor kursa yetişmek için. Kendim ettim kendim buldum. Devam ediyoruz kursa.
Çarpışan yelkenler
Bir günümüz yok ki sıradan geçsin. Yelken kursuna giden çocuk ne anlatır? Rüzgar azdı, çoktu. Bugün yeni bir dönüş öğrendim vb. Yok kardeşim bizde böyle hikayeler. Bizimkiler geliyor başlıyor anlatmaya "Anne Emre bana tekne ile çarptı, yelken 720 derece döndü. Batuhan bana çarptı kavança attım. Hoca kavança yasak dedi ama ben yine de yaptım. O bana 1 kere çarptı ben ona 3 kere çarptım. Ona öyle bir çarptım ki bumba neredeyse kafasına vuracaktı. " Çarpışan araba mı bunlar? Çocuklar denizde optimist yapmıyor muydu? Lunapark mı burası? Biz avaz avaz bağrışıyoruz ama onlar kıkır kıkır. Hocadan da şikayet yok. Demek ki bu kadar çocuk bir araya gelince olağan bir durummuş bu. Nihayetinde bir yaz kursu bu. Takımda olsalar kesin kovulmuştu hepsi. Şaka maka sevdiler optimisti. Kış kampına da gelelim dediler. Serbest kiralayalım dediler. Arkadaşlarımızı bindirip gezdirelim dediler. Yüreğim ağzıma geldi ama çocuklar kaptı bu işi. Ne mutlu bize. Onları sıkıştırmayıp bu sporu sevdiren Era yelken' e teşekkür ederim.
Bu hikayeden ne sonuç çıkar?
1-) Çocuğunuz varsa 40'ından sonra sörfe mörfe başlayamazsınız. Boşuna hayal kurmayın, 2-) Cocuklara teşvik amaçlı rüşvet vermek iyidir. Hatta büyüklere de verebilirsiniz. 3-) Parlak renkli, UV korumalı likra tişörtler karizmayı arttırır. 4-) Kursa başlamadan önce tekneleri çarpıştırmanın iyi bir fikir olmadığını cocuklara anlatmak gerekir. Sağlıklı, kahkaha dolu günler dileğiyle,
Ağustos 2024 / Buket Nişel